جامعه مدنی مبارزه مدنی
جین شارب نویسنده کتاب که پیرمردی 83 است ، از خانه ساده اش ریشه های حکومتهای دیکتاتوری را میلرزاند .
او برجسته ترین نظریه پرداز مبارزات بدون خشونت است و جزوه هایش راهنمای عملی مخالفان ساسی در کشورهای
مختلف بوده است . مشهورترین کتابچه او در کمتر از 100صفحه 198 روش برای مبارزه و شکست حکومتهای نظامی
یا دیکتاتوری میدهد . رهنمای مخالفان دولتهایی است که می خواستند سرنوشت خود را بدون برداشتن اسلحه به دست
بگیرند . او را متفکر انقلابهای مخملی و از جمله مخالفتهای مردمی در ایران خوانده اند. با این همه او در برابر این
اتهام لبخند میزند . او میگوید: نوشته های من به مردم یاد می دهد که چطور قدرت و اختیار سرنوشتشان را به شیوه ای
صلح آمیز به دست بگیرند .
او ذهنی باریک بین و دقیق دارد . از 50 سال پیش که اولین کتاب خود را در باره مبارزات گاندی منتشر کرده تا به امروز
سرگرم انتشار فرهنگ و واژگان مبارزات مدنی است و این محور کار فکرش بوده است .او 9 ماه به دلیل اعتراض به جنگ
کره به زندان رفته ، روزی که ارتش چین با تانک ها و خودروهای زرهی وارد میدان تیان من شد و با معترضان درگیر شد
در میان مخالفان حاضر بود. به طور قاچاق وارد برمه شد تا شیوه های مبارزه بدون خشونت را به مخالفان بیاموزد. تعداد
سفرها و کارگاه های آموزشی دیگر او در اروپای شرقی کم نیست . با این همه او هیچ وقت به مردم هیچ کشوری نمیگوید
که چه باید بکنند این چیزی است که خود آنان باید تصمیم بگیرند . و او صرفا اطلاعاتی در اختیار میگذارد .
ایده مرکزی او این است که حکومتهای دیکتاتوری نیروی اصلی خود را از فرمانبرداری و اطاعت مردم می گیرند .
شهروندان این کشورها با محروم کردن دولتهای خود از این فرمانبری میتوانند عملا حکومت را به زیر بکشند و یا مجبور
به تغییر رویه کنند او می گوید مبارزات مدنی را به جیو جیتسوی سیاسی تشبیه میکند . هنری رزمی که در آن برای
شکست دادن حریف از وزن و قدرت خود او استفاده می شود . از نظر او برای شکست دادن حکومتهای دیکتاتوری که
علیه شهروندان خود از خشونت استفاده میکنند بدترین کار دست بردن به خشونت متقابل است . با تنتخاب خشونت شما
به اسلحه ای مجهز شده اید که حریفتان بهتر و فدرتمند ترش را داراست.
او در عوض 198 شیوه مبارزه بدون خشونت را که از کالبد شکافی دیکتاتورهای شکست خورده بررسی و استخراج کرده
را انتخاب کرده است .از تظاهرات و راهپیمایی و شب زنده داری تا اعتصاب و عدم همکاری اقتصادی و تشکیل دولت موازی
با استفاده از نوشته های او مخالفان هر کشوری میتوانند را تطبیق روشها و شرایطشان راه های مناسب مبارزه خود را
بیابند و به کار برند.
او مهمترین عامل منجر به شکست در مبارزات خشونت آمیز را درک غلط و ناکافی از این نوع مبارزه می داند . و مبارزه
بدون خشونت را باید عمیقا فهمیده باشند.و حکومتشان را با دقت بررسی کرده باشند . که بفهمند چرا اینگونه عمل می کند
و اگر ندانند که چطور باید تفکر و عملی استراتژیک داشت ، نتیجه این میشود که اغلب برای یکی دو تا راهپیمایی برنامه
ریزی میکنند و فکر می کنند سقف حکومت به شکلی معجزه امیز فرو می ریزد. اینگونه موفق نخواهند شد . دانش استراتژیک
لازم در جزوه ای به نام رها کردن خویشتن آورده است . که راهنمایی است جها برنامه ریزی استراتژیک برای به زیر
کشیدن دیکتاتوریها . در این راهنما جزییات زیادی برای خواندن هست آنهایی که مبارزه میکنند باید با جدیت مطالعه کنند
و یاد بگیرند . مردم گاهی فکر میکنند هر چیزی را که باید بلدند و به همین خاطر هم لا جرم شکست میخورند چون به اندازه
کافی آگاه نیستند.
او اصطلاح جنگ نرم را رد میکند ومیگوید که این جنگی سخت و دشوار است که شجاعت و جسارت زیادی لازم دارد . همین
این همه حکومت آنرا محکوم میکند بیانگر این است که چقدر از این مبارزه نگران و وحشت زده اند . نباید از این موضوع
تعجب کرد . او میگوید من از اینکه نوشته هایم از نظر عده ای مردم مفید بوده و میتواند به مردم قدر بدهد افتخار میکنم
مردمی که فکر می کردند بیچاره و ضعیفند می فهمند که چه قدرت بالقوای در درون خود دارند و ضعیف نیستند و میتوانند
این قدرت را توسعه بدهند و از آن استفاده کنند.اگر این موضوع باعث ناراحتی عده ای میشود برای من مهم نیست . چون
این عده همان هایی هستند که مردم خود را سرکوب میکنند . اگر مردم یاد بگیرند که مجبود نیستند سرکوب را تحمل کنند
که میتوانند بایستند و قوی باشند ، شانه هایشان را صاف کنند و سرشان را بالا بگیرند و به بودن خود افتخار کنند ، یاد بگیرند
که آینده را با تلاش خدشان تعیین کنند و به دولتها یا افراد خارجی وابسته نباشند که برای آنها تعیین تکلیف کنند و مجبور
به اطاعت از دولت نباشند و خودشان را آزاد کنند .
او موقع خداحافظی نسخه ای از جزوه تازه اش را به نام رهاسازی خویشتن نیز به دستم داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر